Hi-5 Ready to Start

Καλή εβδομάδα σε όλους!

Το θέμα μέση καλά κρατεί και ο γιατρός (μετά από ακτινογραφία το Σάββατο) μου συνέστησε ξάπλα 10 μέρες (όοοχι, δεν θα με χάσετε!).

Έγω έβαλα το χεράκι μου και έκανα τη σύνθεση με τη βοήθεια web photo.

Ήδη ξεκινάω το πόστ από σήμερα Κυριακή (εντάξει θα είναι "half-frozen") μιας και...λείπει ο "σύζηγος" και αύριο επιστρατέψαμε τη Μάνα (μητέρα, μαμά αθάνατη Ελληνίδα που τρέχει μόλις το παιδί -γυναίκα , ολόκληρη γαιδούρα- κάνει γκούχ) και θα πέσει μουρμούρα και από τους δυό αν με δουν στο γραφείο μου!

Λοιπόν, στο θέμα μας εμείς....Το πιστεύετε ότι σχεδόν δυσκολεύτηκα? Γιατι? Γιατί όπως σας είπα απεχθάνομαι τα μικροαντικείμενα και το σπίτι μου στερείται αυτών. Εδώ και 15 μήνες στο σπίτι έχω ξεκαθαρίσει και την τελευταία γωνιά, ράφι , ντουλάπι και έχω ξεσκαρτάρει πάσης φύσεως ρούχα και αντικείμενα. Κοινώς δεν υπάρχει τίποτα χωρίς λόγο.

Στο παιχνίδι που μας προσκάλεσε η Γεωργία η συμμετοχή μου θα είναι η εξής:

Tο ίδιο, έβαλα το χεράκι μου και έκανα τη σύνθεση με τη βοήθεια web photo.

1

Το ζευγάρι αυτό κόσμησε την γαμήλια τούρτα μας και αυτή τη στιγμή έχει τη θέση που του αξίζει σε ένα ράφη στο σαλόνι μας, να μας θυμίζει ότι από δω και στο εξής θα είμαστε ΜΑΖΙ και στα δύκολα και στα εύκολα. Μου θυμίζει επίσης τον γάμο που έκανα έτσι ακριβώς όπως ονειρεύτηκα (απλός,λιτός, πανέμορφος) και δεν θα άλλαζα τίποτα απολύτως αν τον ξανα σχεδίαζα αν και μετά τον γάμο, μου άλλαξε όλη μου η ζωή (μετά από ένα μήνα με απέλυσαν).

2

Στη δεύτερη θέση τοποθετείτε αυτό το κουτάκι που έχει επίσης μεγάλη συναισθηματική αξία για μένα. Μέσα σε αυτό υπάρχουν "αποδεικτικά" από την κοινή μας πορεία με τον Γιάννη και μας θυμίζουν πόσο καλά περνάμε μαζί.

3

Τρίτη θέση αυτό το ολίγον "κιτσ" αναμνηστικό από τη Σαντορίνη. Στο α' μας κοινό ταξίδι στο καταπληκτίκο αυτό νησί και περιμένοντας στο αεροδρόμιο μετά από μια απίστευτη καθηστέρηση και με κίνδυνο να μην εμφανιστούμε την επόμενη στη δουλειά και να τα καταλάβουν όλοι (α ναι, το κρατάγαμε "μυστικό" για πολύ καιρό από όλο το γραφείο όπου μας είδαν κάπου και διέρευσε) και μετά από κάτι που μου έιχε κάνει ο Γιάννης (δεν θυμάμαι τώρα τι) του πήρα αυτό το αναμνηστικό για να του υπενθυμίζει πόσο "γαιδούρι" μπορεί να γίνει όταν θέλει (αυτός και όλοι οι άντρες σε αυτόν τον πλανήτη). Το είχα δε δίπλα στον υπολογιστή στη δουλειά και είναι από τα λίγα πράγματα που πήρα φεύγοντας (όχι δεν υπήρξε κούτα όπως Αμερική!).

 4

Θα μου πείτε μα τα βάζα? Ναι, τα βάζα. Γιατί θα μου θυμίζουν την εποχή που γύρισα από σπουδές, βρήκα δουλειά και έστηνα το εργένικο σπίτι μου με όσο περισσότερο στυλ μπορούσα και επέτρεπαν τα οικονομικά μου. Βέβαια, αυτη η colourful Mexico αισθητική δεν ταιριάζει πια στις γήινες αποχρώσεις της "ωριμότητας" αλλά αν και σε κάποιο ράφι ψηλά εγώ ξέρω πώς τότε ξεκίναγα με πολλά όνειρα, από τα οποία κατάφερα αρκετά.

 5

5η....5η θέση....Θα βάλω την "κονκάρδα" που έφτιαξα για την α' blog-o-συνάντηση που βούιξε η γειτονιά και το έμαθαν και οι πέτρες! (αλήθεια την επόμενη θα κάνω ειδικό αφιέρωμα για αυτό κοιτάξτε να έχετε όλοι την κονκάρδα σας! ). Αυτό γιατί πλέον έχω και ταυτότητα! Ανήκει σε μια νέα "εποχή" που σιγά -σιγά με οδηγεί κάπου αλλού και με ανασυγκροτεί και με γεμίζει!

 Αυτά .....γιατί θα κλατάρω και θα τα ακούσω που δεν λιώνω στο κρεββάτι μου!

Φιλιά!