''ΜΑΝΑ -Τίγρης". Εσύ ?

“Εάν μπορούσα να πατήσω ένα μαγικό κουμπί και να επιλέξω ανάμεσα στην ευτυχία ή την επιτυχία  για τα παιδιά μου, φυσικά θα διάλεγα χωρίς σκέψη την ευτυχία. Όμως δεν είναι τόσο απλό. Ο κόσμος μας είναι σκληρός, και η πραγματική αυτοπεποίθηση είναι κάτι που πρέπει να κατακτηθεί” – Amy Chua

Το συγκεκριμένο βιβλίο έπεσε στην αντίληψη μου το καλοκαίρι. Δεν το αγόρασα τότε γιατί θεώρησα ότι δεν με αφορά. Διάβασα όμως αρκετές κριτικές στο διαδίκτυο και το αποτύπωσα στο μυαλό μου. Το ερώτημα αν τελικά πρέπει να είσαι τόσο αυστηρός γονιός για το "καλό" των παιδιών σου, άρχισε να με απασχολεί.

Εκδόσεις Παπαδόπουλος.

Πρόσφατα το βρήκα ,με μεγάλη έκπτωση, σε μεγάλη αλυσίδα σούπερ-μάρκετ και το αγόρασα.

Όχι δεν είμαι μαμά. Όχι ακόμα τουλάχιστον. Αυτό όμως δεν με εμποδίσει να αξιολογώ κάποια αρκετά σοβαρά και πολύπλοκα θέματα όπως, της διαπαιδαγώγησης ενός παιδιού. Της "σωστής" διαπαιδαγώγησης.

Όχι δεν πιστεύω στα "manual" για να μεγαλώσεις τα παιδιά σου. Θεωρώ όμως ότι το παιδί πέρνει τις βάσεις και χτίζει την προσωπικότητα μου μέσα από την οικογένεια.

Με αφορμή το ψιλολουμπάγκο που έπαθα από χτες κάθησα κάτω και άρχισα να διαβάζω το βιβλίο.  Το βιβλίο της Amy Chua έγινε bestseller στις ΗΠΑ, δημιούργησε διφορούμενα σχόλια και αντιδράσεις και στη συνέχεια μεταφράστηκε σε περισσότερες από 30 γλώσσες, μπαίνοντας δυναμικά στις λίστες των bestseller στην Μεγ. Βρετανία, την Γερμανία, το Ισραήλ, την Κορέα, την Πολωνία, την Κίνα και την Ταϊβάν.

Τώρα που το διαβάζω....έχω εντυπωσιαστεί.

Η συγγραφέας διαχωρίζει την "Κινέζα Μάνα (-Τίγρη) στο ότι  δεν είναι τόσο ελαστική όσο η "Δυτική Μάνα". Μιλάει για την την καθημερινή μάχη που δίνει κάθε μητέρα για την ανατροφή των παιδιών της, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, εφτά μέρες τη βδομάδα.

Αυτή είναι η "Μάνα-Τίγρης" και οι δυό κόρες που "ξεχωρίζουν" (σε διαφορετικά μουσικά όργανα) όχι όμως τόσο απλά για αυτές και με αμέτρητες ώρες εξάσκησης και προσβολών.

Διαβάζοντας το βιβλίο έκανα αρκετούς συσχετισμούς με την δική μου παιδική ηλικία και μάλλον χαίρομαι που η μητέρα μου δεν είχε τέτοιες απόψεις να με κλείνει έξω στο κρύο, να με ψυχαναγκάζει να μάθω κάποιο μουσικό όργανο και να μην χωράει στο μυαλό της να έρθω ΠΟΥΘΕΝΑ δεύτερη.

Ασφαλώς και τα παιδιά χρειάζονται όρια και ότι υπάρχει ένας ενήλικας- γονιός που αποφασίζει, όσο είναι μικρά. Και μέσα σε αυτήν την φαινομενική "πίεση" νιώθουν ασφάλεια και περνούν καλά γιατί ξέρουν ότι υπάρχει κάποιος που τα προσέχει και μπορούν να στηριχτουν πάνω του.

 Εσείς οι μαμάδο-φίλες θα ξέρετε καλύτερα, από ότι εγώ μπορώ να φανταστώ, ότι χρειάζεται κάποιες φορές να αναθεωρήσεις πράγματα (γενικότερα ισχύει αυτό) και ότι τα όρια μεταξύ σωστού και λάθους είναι υποκειμενικά για το πώς θα μεγαλώσει μια μάνα το παιδί της.

Αποσματικά σας αναφέρω κάτι για να δείτε τις διαφορές που επισημαίνη η συγγραφέας : "Για παράδειγμα, αν ένα παιδί γυρίσει στο σπίτι με κάτι λιγότερο από άριστα σε ένα διαγώνισμα, ο Δυτικός γονιός πιθανότητα θα επαινέσει το παιδί. Η Κινέζα μητέρα, περίτρομη, θα ρωτήσει ασθμαίνοντας τι δεν πήγε καλά. Ενώ οι Δυτικοί γονείς ανησυχούν υπερβολικά για την ψυχική κατάσταση των παιδιών τους, οι Κινέζοι γονείς όχι. Θεωρούν δεδομένη την δύναμη, την υπεροχή με αποτέλεσμα να φέρονται διαφορετικα".

Πάρτε την ευκαιρία και διαβάστε αυτό το βιβλίο μέχρι το τέλος. Είμαι σίγουρη ότι θα σας προβληματίσει και θα σας εμπνεύσει. Ίσως απλά σας κάνει να αναστενάξετε με ανακούφιση «Ευτυχώς που είμαι Ελληνίδα και όχι Κινέζα!»

πηγή : familylife.gr , eimaimama.gr, kathimerini.gr


ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ.ΕΔΩ

 Αυτά από μένα για σήμερα και σας αφήνω ώστε να συνεχίσω και να τελειώσω το βιβλίο μου.